ΚΗΛΗ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ή ΔΙΣΚΟΠΑΘΕΙΑ

Αν και οι σκύλοι έχουν σπονδυλικό σωλήνα και μεσοσπονδύλιους δίσκους που ομοιάζουν με των ανθρώπων, η δισκοπάθεια στο ζωικό αυτό είδος έχει μερικές σημαντικές διαφορές σε σχέση με τον άνθρωπο. Η δισκοπάθεια στο σκύλο  εκδηλώνεται συνήθως με πόνο και πάρεση ή παράλυση που εμφανίζεται σε διάστημα ολίγων ωρών. Αντίθετα, στον άνθρωπο εκδηλώνεται με έντονο πόνο (σαν «σουβλιά»).  Η διαφορά αυτή οφείλεται σε δύο αιτίες. Η πρώτη είναι ότι ο νωτιαίος μυελός των σκύλων εκτείνεται σε όλο το μήκος του νωτιαίου σωλήνα  από τον πρώτο αυχενικό μέχρι τους τελευταίους οσφυϊκούς σπονδύλους σε αντίθεση με του ανθρώπου που φθάνει μέχρι το μέσον περίπου της σπονδυλικής στήλης. Η δεύτερη αιτία είναι ότι η όρθια στάση του ανθρώπου προδιαθέτει σε προβολή τους μεσοσπονδύλιους δίσκους  των τελευταίων οσφυϊκών σπονδύλων που δεν συμπιέζουν νωτιαίο μυελό αλλά νεύρα. Σε αντίθεση, στους σκύλους προβάλλουν οι δίσκοι που βρίσκονται στο μέσον της σπονδυλικής στήλης ή στον αυχένα με συνέπεια υλικό των δίσκων να τραυματίζει άμεσα τον νωτιαίο μυελό.
Στο σκύλο η άμεση αναγνώριση και η αντιμετώπιση της δισκοπάθειας είναι πολύ σημαντική για την αποκατάσταση. Αντίθετα, η καθυστέρηση μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση εφ΄ όρου ζωής.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ;

Η σπονδυλική στήλη σχηματίζεται από τους σπονδύλους που συνδέονται ο ένας με τον άλλο σε μια σειρά. Ο νωτιαίος μυελός περιβάλλεται και προφυλάσσεται από τον οστέινο σπονδυλικό σωλήνα που σχηματίζεται από τους σπονδύλους. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων από το κεφάλι μέχρι την ουρά, προσδίδουν ευκαμψία στη σπονδυλική στήλη. Ένας φυσιολογικός μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται από δύο συστατικά. Εξωτερικά περιβάλλεται από τον ινώδη δακτύλιο και στο κέντρο έχει τον πηκτοειδή πυρήνα. Ο πηκτοειδής πυρήνας που αποτελείται κατά 80% από νερό χρησιμεύει για να απορροφά τις φορτίσεις που ασκούνται στη σπονδυλική στήλη.

	Εικόνα 1: Φυσιολογική σπονδυλική στήλη
	Εικόνα 2 : Φυσιολογικός μεσοσπονδύλιος δίσκος

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ  ΣΤΗΝ ΚΗΛΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ;
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μερικούς σκύλους, κυρίως μικρόσωμων φυλών, υπάρχει προδιάθεση για εκφύλιση των μεσοσπονδυλίων δίσκων. Η εκφύλιση είναι μια αργή διαδικασία που αρχίζει από ηλικία μικρότερη του ενός έτους. Κατά τη διαδικασία αυτή, ο πηκτοειδής πυρήνας προοδευτικά χάνει την υψηλή περιεκτικότητά του σε νερό και μερικώς ασβεστοποιείται. Καθώς συμβαίνει αυτό το εξωτερικό περίβλημα του δίσκου που είναι ο ινώδης δακτύλιος γίνεται πιο ευαίσθητος σε ρήξεις και ρωγμές. Οι κινήσεις της φυσιολογικής δραστηριότητας του σκύλου (τρέξιμο, άλματα, παιγνίδι) προκαλούν έξοδο υλικού του πυρήνα προς τα πάνω εντός του σπονδυλικού σωλήνα. Αυτό προκαλεί συμπίεση του νωτιαίου μυελού και των νωτιαίων νεύρων. Η συμπίεση των αγγείων του νωτιαίου μυελού μειώνει την αιμάτωση με συνέπεια έλλειψη οξυγόνου και γλυκόζης στα νευρικά κύτταρα της περιοχής. Τα κλινικά συμπτώματα είναι ανάλογα του βαθμού της ισχαιμίας.  Εάν η έξοδος του υλικού του πυρήνα συμβεί κατά τη διάρκεια έντονης δραστηριότητας του σκύλου, τότε γίνεται συνήθως με μεγάλη ταχύτητα με συνέπεια σοβαρό τραυματισμό του νωτιαίου μυελού σε συνδυασμό με συμπίεση και ισχαιμία.

Το 85% των περιστατικών δισκοπάθειας παρατηρούνται στη θώρακο-οσφυϊκή περιοχή και το 15% στην αυχενική περιοχή της σπονδυλικής στήλης. Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου μπορεί να συμβεί σε κάθε σκύλο.  Εν τούτοις μερικές φυλές έχουν προδιάθεση. Στις φυλές αυτές περιλαμβάνονται τα Dachshunds, Beagles, Pekingese, Basset Hounds, Lhasa Apsos, Shih Tzus, Poodles και Bulldogs. Η πιθανότητα δισκοπάθειας στα Dachshunds είναι περίπου 10 φορές μεγαλύτερη από τη πιθανότητα που έχουν  όλες οι άλλες φυλές μαζί. Το 85% των σκύλων εκδηλώνουν  δισκοπάθεια σε ηλικία μεταξύ 3 και 8 ετών.

	Εικόνα 3 : Προβολή μεσοσπονδυλίου δίσκου εντός του σπονδυλικού σωλήνα και συμπίεση του νωτιαίου μυελού

 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ;
Η δισκοπάθεια μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμα βαριά νευρολογικά ελλείμματα ή μόνιμη παράλυση. Για τον λόγο αυτό η εξέταση του σκύλου και η θεραπεία πρέπει να γίνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων  μπορεί να είναι υπεροξεία (εντός μερικών λεπτών), οξεία (εντός μερικών ωρών) ή χρόνια ( εντός μερικών ημερών ή εβδομάδων). Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινώνονται ταχέως, βραδέως ή να είναι στατικά. Μπορεί να παρατηρηθεί αυτόματη αποκατάσταση και αργότερα αιφνίδια υποτροπή. Τα επεισόδια υποτροπών είναι συνήθως βαρύτερα από το αρχικό επεισόδιο. Οι υποτροπές συνήθως οφείλονται στην προοδευτική έξοδο υλικού του ιδίου δίσκου. Αν και είναι σπάνιο, κατά τη διάρκεια της ζωής του σκύλου μπορεί να εμφανισθεί δισκοπάθεια από δυο διαφορετικούς μεσοσπονδύλιους δίσκους.
Τα κλινικά συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με την εντόπιση του υπεύθυνου δίσκου, την ταχύτητα εξόδου του υλικού του πυρήνα, την ποσότητα του υλικού του πυρήνα που εισήλθε στον σπονδυλικό σωλήνα και την κατεύθυνση εξόδου του υλικού του πυρήνα. Όταν εξέρχεται μεγάλη ποσότητα υλικού του πυρήνα με μεγάλη ταχύτητα ακριβώς κάτω από τον νωτιαίο μυελό, τότε παρατηρείται παράλυση εντός μερικών ωρών. Όταν εξέρχεται μικρή ποσότητα υλικού του δίσκου, τότε εκδηλώνεται μόνο πόνος χωρίς χωλότητα και νευρολογικά ελλείμματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις με τη λήψη του ιστορικού και με τη νευρολογική εξέταση ο νευρολόγος κτηνίατρος μπορεί καθορίσει την σοβαρότητα του προβλήματος και να προσδιορίσει τον υπεύθυνο μεσοσπονδύλιο δίσκο.
Ο νωτιαίος μυελός χωρίζεται σε τρεις ανατομικές περιοχές. Τα συμπτώματα της δισκοπάθειας σε κάθε μια από τις περιοχές αυτές που είναι η αυχενική μοίρα, η θωρακο-οσφυϊκή μοίρα και η οσφυο-ιερή μοίρα, διαφέρουν.
Αυχενική δισκοπάθεια  Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της αυχενικής δισκοπάθειας είναι ο πόνος στον αυχένα. Συνακόλουθα συμπτώματα είναι η σύσπαση των μυών του αυχένα, η κάμψη του κεφαλιού, ο μυϊκός τρόμος των μυών του αυχένα και της ωμοπλάτης, η κύρτωση της σπονδυλικής στήλης και η διστακτικότητα στη στροφή του κεφαλιού.  Όταν ψηλαφιούνται οι μυς του αυχένα ή όταν στρέφεται το κεφάλι εκδηλώνεται έντονος πόνος. Μπορεί να παρατηρηθεί αδυναμία ή παράλυση όλων των άκρων ή των άκρων της μιας πλευράς του σώματος. Μερικές φορές πιέζεται μια νευρική ρίζα ενός νεύρου του πρόσθιου άκρου με συνέπεια να χωλαίνει ο σκύλος σε αυτό το άκρο. Λόγω του πόνου ο σκύλος δεν έχει ενεργητικότητα και αρνείται να περπατήσει. Συχνά στους σκύλους με αυχενική δισκοπάθεια ο πόνος εκδηλώνεται με φωνές, ιδιαίτερα όταν ανασηκώνονται υποβασταζόμενοι από τις μασχάλες.

Θώρακο-οσφυϊκή δισκοπάθεια  Η θωρακο-οσφυική δισκοπάθεια έχει τη συχνότερη εμφάνιση και απαιτεί επείγουσα αντιμετώπιση. Η επιδείνωση των συμπτωμάτων μπορεί να ταχεία (λεπτά έως ώρες). Τα αρχικά συμπτώματα είναι συνήθως  πόνος και απροθυμία για μετακίνηση σε συνδυασμό με κυρτότητα της ράχης. Μπορεί να παρατηρηθεί αδυναμία ή αταξία στα οπίσθια άκρα αλλά τα πρόσθια άκρα είναι φυσιολογικά. Η αταξία στα οπίσθια άκρα μπορεί να εξελιχθεί σε παράλυση. Το ένα άκρο μπορεί να έχει προσβληθεί περισσότερο από το άλλο. Η συμπίεση με το δάκτυλο στο σημείο προβολής του δίσκου προκαλεί πόνο. Συνήθως τα κοιλιακά τοιχώματα είναι τεταμένα. Τα παράλυτα ζώα έχουν συνήθως ακράτεια ούρων.

Εικόνα 4: Παράλυση των οπισθίων άκρων λόγω θωρακο-οσφυικής δισκοπάθειας

Οσφυο-ιερή δισκοπάθεια. Το κυρίαρχο σύμπτωμα  είναι ο πόνος που εντοπίζεται στη βάση της ουράς. Τα προσβεβλημένα ζώα έχουν μειωμένη δραστηριότητα και απροθυμία για τρέξιμο και για άλματα. Μπορεί να παρατηρηθεί χωλότητα στο ένα ή και στα δύο οπίσθια άκρα. Κατά την ανύψωση της ουράς εκδηλώνεται πόνος. 
Σπάνια, η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου μπορεί να προκαλέσει ένα θανατηφόρο σύνδρομο που ονομάζεται ανιούσα ή κατιούσα μυελομαλάκυνση. Αυτό οφείλεται σε μαζική έξοδο υλικού του δίσκου εντός του σπονδυλικού σωλήνα και βαριά αιμορραγία. Για το σύνδρομο αυτό δεν υπάρχει θεραπεία.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΘΕΙ ΟΤΙ Η ΔΙΣΚΟΠΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Η άμεση διάγνωση και η εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας οδηγούν στην καλύτερη δυνατή πρόγνωση.
Υπάρχουν τρεις βασικές νευρολογικές λειτουργίες :  η ιδιοδεκτική λειτουργία (η αντίληψη που έχει ο σκύλος για τη θέση του άκρου του χωρίς να το βλέπει), η κινητική λειτουργία (η εκούσια κίνηση των άκρων όταν τα νεύρα και οι μυς δεν έχουν πρόβλημα) και η αισθητικότητα (η ικανότητα αντίληψης ερεθισμάτων που προκαλούν πόνου). Σε σκύλους με δισκοπάθεια παρατηρούνται αρχικά εκτός από τον πόνο και ελλείμματα στην ιδιοδεκτική λειτουργία (αταξία, τοποθέτηση του άκρου στο έδαφος με τη ραχιαία επιφάνεια του πέλματος). Συγχρόνως ή λίγο αργότερα, παρατηρούνται ελλείμματα στην κινητική λειτουργία (αδυναμία, πάρεση, παράλυση). Εάν η κινητική λειτουργία είναι μειωμένη ή απούσα η αντιμετώπιση πρέπει να είναι επείγουσα! Η απώλεια της αισθητικής λειτουργίας σημαίνει βαριά βλάβη στον νωτιαίο μυελό και μειωμένες πιθανότητες αποκατάστασης μετά τη θεραπεία.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ;

Απαιτούνται απλές ακτινογραφίες και μυελογραφία που θα απεικονίσει ακριβώς το σημείο της κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Κατά τη μυελογραφία εισάγεται μια σκιαγραφική ουσία σε ένα χώρο που περιβάλλει τον νωτιαίο μυελό και στη συνέχεια γίνονται ακτινογραφίες. Εάν υπάρχει κήλη, τότε απεικονίζεται μετάθεση της στήλης της σκιαγραφικής ουσίας. Η διάγνωση μπορεί να γίνει και με μαγνητική τομογραφία (MRI).

Εικόνα5: Προβολή μεσοσπονδύλιου δίσκου μεταξύ 1ου και 2ου οσφυϊκού σπονδύλου. Απεικονίζεται η ραχιαία μετάθεση της σκιαγραφικής ουσίας.
Εικόνα 6: Προβολή μεσοσπονδυλίου δίσκου μεταξύ 6ου και 7ου αυχενικού σπονδύλου.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ;
Η θεραπεία της δισκοπάθειας μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία εφαρμόζεται σε ελαφρά περιστατικά που παρουσιάζουν μόνο πόνο χωρίς νευρολογικά  ελλείμματα. Χορηγούνται αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα σε συνδυασμό με αυστηρό περιορισμό διότι η μείωση του πόνου αποκαθιστά την φυσιολογική δραστηριότητα του σκύλου που μπορεί να προκαλέσει επιπρόσθετη εισαγωγή υλικού του δίσκου στο σπονδυλικό σωλήνα και παράλυση  (είναι προτιμότερο να πονάει ο σκύλος και να κάθεται ακίνητος από το να μη πονάει και να έχει φυσιολογικές δραστηριότητες).
Οι ενδείξεις χειρουργικής θεραπείας είναι όταν ο πόνος είναι επίμονος ή παρατηρούνται υποτροπές σε συχνά χρονικά διαστήματα, όταν διαπιστώνεται δυσκολία στη στάση ή στη βάδιση και όταν τα συμπτώματα επιδεινώνονται ταχέως.
 
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ;
Τα φάρμακα που συνήθως χορηγούνται στη δισκοπάθεια όπως είναι τα στεροειδή, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τα μυοχαλαρωτικά ή τα ηρεμιστικά, μπορεί να έχουν παρενέργειες. Τα στεροειδή και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη μπορεί να προκαλέσουν βαριά γαστροεντερίτιδα που εκδηλώνεται με ανορεξία, μειωμένη δραστηριότητα, εμετό (με ή χωρίς αίμα), και κόπρανα μαύρου χρώματος. Η ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος και μπορεί να προκληθούν επιπλοκές κατά τη χειρουργική επέμβαση. Όλα  τα φάρμακα προκαλούν ευφορία και μειώνουν το αίσθημα του πόνου με αποτέλεσμα να επανέρχεται το ζώο στις φυσιολογικές δραστηριότητές του. Αυτό όμως επιδεινώνει το πρόβλημα λόγω προοδευτικής εξόδου επιπρόσθετου υλικού του δίσκου εντός του σπονδυλικού σωλήνα. Εάν η νευρολογική λειτουργία προοδευτικά επιδεινώνεται, το ζώο πονάει ή δεν μπορεί να περπατήσει απαιτείται άμεση χειρουργική θεραπεία.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Εάν με τη μυελογραφία επιβεβαιωθεί η διάγνωση της δισκοπάθειας, τότε ο σκύλος μετά τις ακτινογραφίες πηγαίνει κατ’ ευθείαν στο χειρουργείο. Η χειρουργική επέμβαση απαιτεί ειδικό εξοπλισμό σε εργαλεία και εμπειρία. Η χειρουργική θεραπεία έχει σκοπό την απομάκρυνση του υλικού του δίσκου από τον σπονδυλικό σωλήνα και την αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού. Με ειδικό περιστρεφόμενο εργαλείο απομακρύνεται οστό από το σώμα του σπονδύλου ακριβώς πάνω από το σημείο που έχει προβάλει ο δίσκος. Στη συνέχεια αφαιρείται το υλικό του δίσκου και αποσυμπιέζεται ο νωτιαίος μυελός.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ;
Ναι υπάρχουν, αλλά η συχνότητά τους είναι πολύ μικρή όπως και στον άνθρωπο. Επιπλοκές όπως η μόλυνση και οι κίνδυνοι της αναισθησίας δεν μπορεί να εξαλειφθούν τελείως. Η χειρουργική ομάδα, που έχει μεγάλη εμπειρία, παίρνει ιδιαίτερες προφυλάξεις για την ελαχιστοποίηση των επιπλοκών της χειρουργικής επέμβασης και των προβλημάτων της αναισθησίας. Τα προβλήματα από τις χειρουργικές επεμβάσεις τόσο υψηλού επιπέδου ελαχιστοποιούνται από τη συχνή επανάληψη της επέμβασης και από την διατήρηση της ίδιας ομάδας ιατρών και νοσηλευτριών. Πάντως είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το νευρολογικό πρόβλημα του σκύλου σας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ;

Η μετεγχειρητική φροντίδα και ο χρόνος αποκατάστασης εξαρτώνται από τη βαρύτητα και την ταχύτητα εμφάνισης των νευρολογικών ελλειμμάτων. Το 80% των ζώων που πριν το χειρουργείο είχαν καλή αίσθηση του πόνου και καλή κινητικότητα περπατούν σχεδόν φυσιολογικά κατά το χρόνο αφαίρεσης των ραμμάτων (10-14 ημέρες μετεγχειρητικά). Το υπόλοιπο 20% χρειάζεται φροντίδα για μερικές ακόμα εβδομάδες. Τα ζώα που προεγχειρητικά δεν είχαν αίσθηση του πόνου  συνήθως δεν αποκαθίστανται. Σκοπός μας είναι η αποκατάσταση της κινητικότητας των σκύλων σας. Θα πρέπει όμως να γίνει κατανοητό από μέρους σας ότι τα νευρικά κύτταρα δεν αναγεννιούνται όπως οι άλλοι ιστοί  (το δέρμα, οι μυς και τα οστά). Ως εκ τούτου τα νευρολογικά ελλείμματα σε βαριά περιστατικά μπορεί να παραμείνουν και το ζώο σας να μη μπορεί να ξαναπερπατήσει ή να χρειάζεται υποστήριξη. Πάντως η πρόγνωση και η έκβαση του περιστατικού μπορεί να καθοριστούν με τη νευρολογική εξέταση κατά την αρχική επίσκεψη. Επίσης, κατά την αρχική επίσκεψη μπορεί να καθοριστούν οι πιθανότητες επιτυχίας του χειρουργείου και ο χρόνος αποκατάστασης.  Σε γενικές γραμμές όσο ταχύτερα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση. Σε ζώα που μπορούν να περπατήσουν μετά το χειρουργείο η δραστηριότητα πρέπει να περιορίζεται για 4 εβδομάδες. Επίσης, σε ζώα που μπορούν να περπατήσουν, για την επιτάχυνση της αποκατάστασης γίνεται φυσικοθεραπεία με ειδικές ασκήσεις. Όταν υπάρχει διαταραχή στην ούρηση δίδονται οδηγίες στον ιδιοκτήτη για τον τρόπο κένωσης της κύστης. Η αφόδευση βασικά δεν διαταράσσεται.

Εικόνα 7: Σκύλος παράλυτος στα οπίσθια άκρα που μπορεί και κινείται με υποστήριξη ειδικού καροτσιού.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΞΑΝΑ ΚΗΛΗ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ;
Ναι, αλλά είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο. Η πιθανότητα δεύτερης προβολής μεσοσπονδυλίου δίσκου είναι μικρότερη από 1% στην αυχενική περιοχή και μικρότερη από 3% στην θωρακο-οσφυϊκή περιοχή. Τα στατιστικά αυτά στοιχεία αναφέρονται στα dachshunds και η πιθανότητα προβολής δεύτερου δίσκου είναι αρκετά μικρότερη σε άλλες φυλές.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΣΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΥΣΗ;
Η πιο συχνή αιτία είναι η κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Υπάρχουν όμως και άλλες παθολογικές καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν τα ίδια συμπτώματα. Σε αυτές περιλαμβάνονται η μόλυνση ή η αστάθεια των σπονδύλων, τα αγγειακά προβλήματα, οι φλεγμονώδεις νόσοι, τα νεοπλάσματα, τα κατάγματα των σπονδύλων και οι συγγενείς ανωμαλίες Η τελική διάγνωση γίνεται μετά από την εκτίμηση των ακτινογραφιών, της μυελογραφίας και μετά από την ανάλυση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Εάν διαπιστωθεί κάποια από αυτές τις παθολογικές καταστάσεις, τότε το πρόβλημα συζητιέται μαζί σας πριν την ανάληψη οποιασδήποτε θεραπείας. Είναι πιθανό η επιλογή της θεραπείας να αλλάξει από χειρουργική σε συντηρητική ή αντίστροφα.
ΠΩΣ ΑΡΧΙΖΩ ;
Ο χρόνος είναι κρίσιμος στα νευρολογικά προβλήματα. Μετά την αρχική κλινική εξέταση γίνονται οι ακτινολογικές εξετάσεις. Εάν η εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων είναι οξεία ή τα συμπτώματα είναι βαριά παίρνουμε την άδειά σας να προχωρήσουμε αμέσως μετά τη μυελογραφία στη χειρουργική επέμβαση. Αυτό εξοικονομεί πολύτιμο χρόνο, μειώνει τους κινδύνους της δεύτερης αναισθησίας και αυξάνει τις πιθανότητες αποκατάστασης.
ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΣΤΗ ΚΛΙΝΙΚΗ;
Συνήθως συζητάμε την μετεγχειρητική πρόοδο κάθε ημέρα μετά τη χειρουργική επέμβαση. Οι σκύλοι παραμένουν στη κλινική από 1-4 ημέρες. Πριν φύγει ο σκύλος από την κλινική απαντούμε σε όλα τα ερωτήματά σας και σας δίνουμε ειδικές οδηγίες αν χρειάζονται.